Donderdag ben ik vertrokken uit Filadelfia. Met
een goed gevoel, want mijn oranjeshirt zit lekker en de reservebank
speelde niet slecht. De temperatuur is aangenaam, niet te warm en
een groot gedeelte heb ik zelfs met mijn jack aan gereden. Maar het
motortje van de Yamaha vindt dat heerlijk. Eindelijk een beetje
verfrissende luchtgekoelde lucht. Dus de topsnelheid ligt hoog;
tussen de 55 en 60 km per uur. Om 13.30 uur passeer ik Pozo Colorado en ik ruik dat er deze dag een
record in zit. Om half drie zie ik een
hospedaje (hotel) maar ik vind het te vroeg om al te stoppen, dus
hups, het gas er weer op en verder door de Chaco. Stoppen voor een
foto is er niet bij, want het landschap verandert nauwelijks. Een
sigaret opsteken doe ik bij 5 km per uur, zonder te stoppen. Als ik
om 4 uur in hotel Rio Negro aankom en het voor gezien hou, blijkt
het hotel buiten bedrijf te zijn! Nee, 50 km verder is er wel iets.
Nou mooi niet dus! Ik rij nog 55 km verder. Het wordt schemer. Ik
rij nog 30 km verder, het half 6 en het is donker. Ik stop op
een 'kruising', waar wat licht brandt, ga het barretje binnen
en ik neem een blikje bier. Dat heb ik wel verdiend. Een nieuw
dagrecord is gezet; 375 km en dat in 7,5 uur, ook het uurgemiddelde
is met maar liefst 5 km
verbeterd.
Ik heb geen zin
meer om verder te rijden. Ik vraag aan het meisje aan de bar of er
een slaapplaats is, maar nee, vroeger wel, maar nu niet meer. En hoe
ver is de volgende gelegenheid? Villa Hayes op 75 kilometer. Ik neem nog een blikje bier en denk
even na en neem dan nog een blikje bier. Het ziet er naar uit dat ik
de nacht in de open lucht ga doorbrengen. Ik maak een kort
wandelingetje, maar er is alleen een
estancia en
verder helemaal niets.
Na nog een biertje
haal ik de Sahara rijstbaalzak (uit Suriname), waar mijn hangmat en
laken in
zitten, van mijn bagagerekje en begin de hangmat aan twee palen vast
te knopen. Ik leg de spulletjes voor de nacht klaar (zaklamp,
sigaretten, aansteker) en test de hangmat uit. Hee, daar komt de
eigenares. Ze heeft nog wel een kamertje met een eenvoudig bed. Op
dit soort momenten ga je het goede in de mens waarderen. Ik ben
reuze blij en neem nog een biertje. Dat had ik beter niet kunnen
doen, want het slaapt
toch wel onrustig met
een volle blaas.
Heerlijk geslapen,
om 9.00 uur de volgende dag wakker, ontbijtje laten
klaarmaken en
de dames bedankt.
Maak ze
blij in Parador Tacuara en stuur ze een ansichtkaart. Ik heb ze
verteld dat er kaarten gaan komen en dat ze die naast de grote ijskast
met bier moeten ophangen. Ze zullen met name blij zijn met
foto's van de zee met duinen. Paraguay is aan alle kanten ingesloten
door land, dus de zee is voor hen een droom. Maar ansichtkaarten met
sneeuw zullen het
ook goed doen.
Het adres is:
Belen Molinas (zo
heet de eigenares) Ruta Tras Chaco km. 110 Parador
Tacuara
PARAGUAY
De meisjes van Tacuara
Donderdag ben ik vertrokken uit Filadelfia. Met
een goed gevoel, want mijn oranjeshirt zit lekker en de reservebank
speelde niet slecht. De temperatuur is aangenaam, niet te warm en
een groot gedeelte heb ik zelfs met mijn jack aan gereden. Maar het
motortje van de Yamaha vindt dat heerlijk. Eindelijk een beetje
verfrissende luchtgekoelde lucht. Dus de topsnelheid ligt hoog;
tussen de 55 en 60 km per uur. Om 13.30 uur passeer ik Pozo Colorado en ik ruik dat er deze dag een
record in zit.
zitten, van mijn bagagerekje en begin de hangmat aan twee palen vast
te knopen. Ik leg de spulletjes voor de nacht klaar (zaklamp,
sigaretten, aansteker) en test de hangmat uit. Hee, daar komt de
eigenares. Ze heeft nog wel een kamertje met een eenvoudig bed. Op
dit soort momenten ga je het goede in de mens waarderen. Ik ben
reuze blij en neem nog een biertje. Dat had ik beter niet kunnen
doen, want het slaapt
toch wel onrustig met
een volle blaas.